Podczas pisania artykułu na bloga stworzyłem zdanie:
Jedyną szansą na rozwinięcie się nowotworu serca w ten sposób jest przeniesienie komórek nowotworowych z innych narządów poprzez krew.

Mam zwyczaj czytania swoich tekstów na głos przed publikacją, więc automatycznie zrobiłem pauzę przed jest. Pytanie brzmi: czy powinien tam stać przecinek? Wydaje się to rzeczą naturalną, aczkolwiek nie jestem tego pewien. Jaka jest reguła?

Pozdrawiam

Dzień dobry,

czy na dyplomie można pominąć przecinek po miejscowości przed datą (ze względów estetycznych), tak jak to ma czasem miejsce w tytułach książek?

Szanowni Państwo,
chciałbym dowiedzieć się, czy pomiędzy dwoma przymiotnikami stawia się przecinek, czy też nie, np. studia stacjonarne(,) licencjackie albo dziewczyna o bujnych(,) kasztanowych włosach (szła pewnym siebie krokiem).
Będę bardzo wdzięczny za informację.
Z wyrazami szacunku,
Adrian Przyborski

Szanowni Państwo,
czy w zdaniu: Podpisałam kontrakt, zanim przeczytałam scenariusz powinien znaleźć się przecinek? Jest to oczywiście zdanie złożone, jednak z jakiegoś powodu przecinek w tym miejscu nie wygląda według mnie naturalnie. O wiele naturalniej wygląda on w zdaniu Zanim przeczytałam scenariusz, podpisałam kontrakt.
Z wyrazami szacunku
M.M.

Szanowni Państwo,
w wielu poradach (np. https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/zamiast;13171.html) prof. Bańko zaleca niestawianie przecinka przed spójnikiem niż wprowadzającym człon bezokolicznikowy. A co np. z takim zdaniem: W poradnikach pisze się raczej, gdzie przecinki stawiać niż gdzie ich nie stawiać? Skoro mamy go nie stawiać przed niż, to (za cyt. poradą) nie powinno go być także przed gdzie. A to już wygląda nieco dziwnie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowny Panie Doktorze,
czy średnik został prawidłowo użyty w zdaniu: Przekształcenie płaszczyzny rzutowej w płaszczyznę rzutową nazwiemy rzutowym, jeśli jest bijekcją; prosta przechodzi na prostą; na tej prostej zachowywany jest dwustosunek? Jest to definicja przekształcenia rzutowego. Na tę definicję składają się trzy punkty: bycie bijekcją, zachowywanie prostej, zachowywanie dwustosunku. Gdyby zapisać je w formie listy wyliczeniowej, średnik tym bardziej wydawałby się na miejscu. Czy jednak nie przeszkadza mu, strukturalnie wyższy, przecinek przed jeśli?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik
PS. Dziękuję za obszerną odpowiedź dot. przecinków. Teraz lepiej mi się to ułożyło.

Szanowni Państwo,
Kilka wątpliwości co do interpunkcji w poniższym cytacie:
Dorrigo i jego ludzie szli między umarłymi, (1) którzy leżeli za półksiężycowymi szańcami z kamieni, (2) ustawionymi bezsensownie jako osłona przed śmiercią, (3) między umarłymi, (4) którzy puchli na polu sorgowym, (5) zmienionym w ohydne bagnisko przez wodę, (6) wylewającą się z roztrzaskanego pociskiem armatnim starożytnego kanału, (7) i między piętnastoma zabitymi w liczącej siedem domów wiosce, (8) w której usiłowali schować się przed swoim losem (Ścieżki północy, Richard Flanagan)
Czy przecinek nr 2 jest potrzebny? Jaką funkcję pełni? Czy nie sugeruje on błędnie, że poprzedza go wtrącenie, a znajdująca się za nim treść dotyczy nie szańców, a raczej umarłych? Czy przecinek nr 5 jest potrzebny? Fragment Zmienionym w… dotyczy znajdującego się bezpośrednio wcześniej pola. W jakim celu zatem stawiać tu przecinek?
Z poważaniem
Marcin Kucharski

Podczas redagowania książki napotkałem wyraz dziesięciotysiąconogi – użyty w celu określenia hipotetycznej istoty o 10 tysiącach nóg. Czy został on utworzony prawidłowo?
Przy okazji chciałbym zapytać, jak za pomocą jednego przymiotnika określić istotę mającą np. 120 tysięcy nóg albo 99 tysięcy głów.

Szanowni Państwo,
od jakiegoś czasu nurtuje mnie, w jaki sposób powinno się konstruować przymiotnik od nazw religii etnicznych, takich jak rodzimowierstwo słowiańskie, w sytuacji gdy nie wystarczy samo rodzimowierczy – np. gdy mówimy o kilku religiach naraz. Czy prawidłowe będą formy słowiańskorodzimowierczy, germańskorodzimowierczy, bałtyjskorodzimowierczy itd.? A może lepiej będzie użyć form słowianowierczy, germanowierczy, bałtowierczy?

Z wyrazami szacunku,
W.B.

Dzień dobry,
czy taka odmiana słowa puzzel (jeden element z całości) jest poprawna w l. poj.: puzzel, puzzla, puzzlowi, puzzel, o puzzlu, z puzzlem. Jaka jest poprawna wymowa: pucel czy puzzel?
Czy jeśli jeden puzzel jest pocięty na kawałki i składamy go, to w zdaniu: „Kiedy złożysz puzzel,… / Kiedy złożysz puzzla,…” powinniśmy użyć biernika (puzzel) czy dopełniacza (puzzla)?
Dziękuję za odpowiedź.